Hangimiz küçükken salıncağa binmedikki;onun için ne kavgalar etmişizdir bi hatırlasanıza.Bizim için ne kadarda önemliydi ona binipte saatlerce sallanabilmek.Yok ben senden daha yükseğe çıkıyorum,bak ben senden daha hızlı sallanıyorum falan filan işte.
Sıra gelsin diye arkadaşınızın gözünün içine saatlerce bakarsınız ama bi türlü sıra gelmez.Sıra geldiğindede dünyalar sizin olur:)içinizden ohhh be en sonunda dersiniz..
Hangimiz arka üstü düşmedik şu salıncaklardan,olayı abartıp ayakta bindiğiniz oldumu hiç.Yada ayağınızla hiç fren yaptığınız oldumu?
Ayakkabılarınızın önü toz toprak içinde her defasında azar işitmedinizmi annenizden.Sallanmayı öğrenene kadar mutlaka birini istedik yanımızda sırf bizi saatlerce sallasın diye.Yatar vaziyette sallandık yeri geldi saçlarımızı yere değdirmeye çalışmadıkmı olaya enteresanlık katmak için.
Aradan yıllar geçse bile koskoca insanlar olsak bile önce etrafımıza bakar sonrada çaktırmadan gene binmezmiyiz bu salıncaklara:))
Kayıtlar
2 yorum:
Salıncağa binesim geldi bu yazıyı okuduktan sonra. Çocukluğuma dönesim geldi bir kaç günlüğüne... Sıra beklemezdim eğer böyle bir şansım olsaydı, yaramaz olurdum indirirdim saçından tutup o açgözlü ve salıncaktan dakikalarca inmeyen kızı...
Köydeki bahçede çınar ağaçlarının ortasına kurulan salıncakta uyuyasım geldi.
Çitteki salıncakta en uzağa uzanasım geldi..
Sahi niye büyüdükki bu kadar çabuk...
bizi düşünerek yazmıştım zaten çocukluğumuzu hayallerimizi:)
Yorum Gönder